Σήμερα πριν κλείσεις τα μάτια σου........

Σήμερα το βράδυ λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου αναλογίσου, κάνε την αυτοκριτική σου, μια ακόμη μέρα πέρασε, ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτήν την μέρα.... Τον συνάντησες κάπου; Τον πλησίασες; η μάλλον καλύτερα Τον άφησες να έρθει κοντά σου;.

Αφού τα σκεφτείς όλα αυτά αναλογίσου και τους συνανθρώπους σου, εσύ έχεις το σπίτι σου, το φαγητό σου, το κρεβάτι σου, την ίδια στιγμή πόσοι περιπλανώνται έξω στο δρόμο και αναζητάνε το φαγητό τους και μια γωνίτσα κάπου να κοιμηθούνε.

Τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές σκέψου πόσος πόνος υπάρχει αυτήν την στιγμή κάπου εκεί έξω..... σε ένα σπίτι, σε ένα νοσοκομείο, για κάποιο αγαπημένο πρόσωπο που έχασαν, για κάποιο δικό τους άτομο που δίνει μάχη στις εντατικές των νοσοκομείων, και για κάποιους Γονείς που έχουν <<ξεχαστεί>> σε κάποιο ίδρυμα ή ακόμα και σε σπίτια στα οποία ζούνε μαζί με τις αναμνήσεις και την μοναξία τους.

Μπορούμε να κάνουμε κάτι και εσύ και εγώ και όλοι μας, αρκεί να μην μείνουμε μόνο στα λόγια αλλά να προχωρήσουμε σε πράξεις, έστω ας είναι μια σταγόνα στον ωκεανό των θλίψεων και των πόνων, και κάθε βράδυ να  προσευχόμαστε για όλους τους αδερφούς μας και να Τον ευχαριστούμε για το καθετί που μας προσφέρει, Κύριε ελέησον-Κύριε ελέησον-Κύριε ελέησον.

«ελάτε, οι ευλογημένοι απ΄ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ΄ την αρχή του κόσμου. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ΄ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε».