Εξομολόγηση, το Λουτρό τής Ψυχής.

ΔΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΩ;

ΘΑ ἐξομολογηθεῖς γιά νά βρεῖς τήν γαλήνη καί τήν χαρά σου. Εἶσαι στεναχωρημένος καί λυπημένος. Πολλές σκέψεις καί ἀγωνίες βασανίζουν τήν ψυχή σου. Νομίζεις ὃτι αἰτία τῆς ἀγωνίας σου εἶναι ἡ ἀνέχεια, ἡ ἀρρώστια, οἱ δυσκολίες πού συναντᾶς...... Πραγματικά ὅμως ἡ οὐσιαστική ἀφορμή εὑρίσκεται ἀλλοῦ. Ἡ χαρά καί ἡ λύπη τοῦ ἀνθρώπου ἕχει τήν πηγή της στήν συνείδησή του. Ὅταν αὐτή εἰρηνεύει καί δέν διαμαρτύρεται, τότε ὅση συννεφιά καί ἄν εἶναι ἀπ᾿ ἕξω, ὁ ἄνθρωπος χαίρεται τήν ζωή του. Ὅταν ὅμως ἡ συνείδηση φωνάζει πώς εἶσαι ἕνοχος, τότε καί μέσα στήν πιό ζηλευτή ὑγεία καί στά μεγαλύτερα πλούτη καί στίς ζωηρότερες ἀπολαύσεις, θά εἶσαι ὁ δυστυχής. Θά εἶσαι ἕνας ἄλλος Δαμοκλῆς, πού θά βλέπεις ἐπάνω ἀπό τό κεφάλι σου νά κρέμεται τό ξίφος τῆς Θείας Δικαιοσύνης. Ἀπό τήν κατάσταση αὐτή μόνο ἡ Ἐξομολόγηση ἕχει τήν δύναμη νά σέ λυτρώσει, διότι μόνο μέ αὐτήν ἐπιτυγχάνεται ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν σου καί ἄρα ἡ γαλήνη τῆς συνειδήσεώς σου.

Θά ἐξομολογηθεῖς γιά νά ἀποκτήσει καί πάλι ἡ ψυχή σου τήν καθαρότητα καί τήν ὡραιότητα πού τῆς ἔδωσεν ὁ Θεός. Οἱ παρεκτροπές καί οἱ ἁμαρτίες σου εἶναι ἐκείνα πού μολύνουν καί ἀσχημίζουν τήν ψυχήν σου, πού τήν κάνουν ἀγνώριστη, τόσο, ὥστε νά τήν ἀποστρέφεται ὁ Θεός καί σιγά-σιγά καί οἱ ἄνθρωποι. Πρόσεξε καί θά ἰδῆς πόσο ἀποκρουστικός γίνεται ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐγωϊστής, ὁ φθονερός, ὁ μέθυσος, ὁ ἐγκληματίας, ὅσο ὡραῖος καί ἅν εἶναι ἐξωτερικά.

Θά ἐξομολογηθεῖς ἀκόμη, διότι αὐτή εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα ὁ Θεός διέταξε: «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν». Ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης, ἀλλά καί αὐτος ὁ Κύριός μας εἰς μετάνοιαν ἐκάλεσαν: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Καί δέν ὑπάρχει χριστιανική ψυχή, πού νά μή συγκινεῖται διαβάζοντας τήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ, τόν ὁποῖον ἡ πραγματική μετάνοια καί ἡ εἰλικρινής ἐξομολόγησις ὡδήγησαν στό νά ξαναπάρει τήν πρώτη του θέση στό πατρικό σπίτι.

Πρέπει λοιπόν, εἶναι ἀνάγκη, νά ἐξομολογηθεῖς.

ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΩ;

ΟΧΙ μπροστά στήν εἰκόνα οὔτε ἀπ᾿ εὐθείας στόν Θεό. Ἐφ᾿ ὅσον πῆρες ἀπόφαση νά ἐξομολογηθεῖς, εἶσαι ὑποχρεωμένος νά κάνεις Ἐξομολόγηση ὅπως τήν ὥρισε ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία καί ὄχι ὅπως νομίζεις σύ. Ὅσες φορές τά εἶπες στήν εἰκόνα ἤ ἀπ᾿ εὐθείας στόν Θεό, τί ἀπάντηση πῆρες; Καί πῶς εἶσαι σίγουρος ὅτι ἔκανες καλή Ἐξομολόγηση, ἀφοῦ γιά πολλά ἴσως σφάλματά σου δέν ἐθεώρησες ἀνάγκη νά τά πεῖς, διότι δέν ἐγνώριζες πώς εἶναι ἁμαρτίες; Καί ὕστερα ἀπό μιά τέτοια Ἐξομολόγηση τί ὁδηγίες καί τί συμβουλές πῆρες γιά τήν διόρθωση τῆς ζωῆς σου;

Ἄν αὐτό πού λές εἶναι ὀρθό, τότε θά εἶναι σωστό κι᾿ αὐτό πού θά σοῦ πῶ τώρα: Ὅταν εἶσαι ἄρρωστος, δέν χρειάζεται νά πᾶς στόν γιατρό. Πᾶρε μιά φωτογραφία τοῦ γιατροῦ καί πές της ποῦ πονεῖς καί τί αἰσθάνεσαι!

Ὄχι λοιπόν! Γιά νά ἐξομολογηθεῖς, θά πᾶς στόν Ἱερέα, στόν Πνευματικό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐπιφορτισμένος ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ εἰδικά μέ τήν ἐργασία αὐτή. Ὁ Κύριος, μετά τήν Ἀνάσταση Του, το βράδυ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως, ἔδωσε στούς Ἄποστόλους τήν εἰδική αὐτή ἐξουσία μέ τό νά ἐμφυσήσει εἰς αὐτούς τό Ἅγιον Πνεῦμα καί μέ τούς βαρυσήμαντους αὐτούς λόγους: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ἰωαν. κ΄ 22-23).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει τά ἑξῆς, ἑρμηνεύοντας τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου: «Καίτοι κατοικοῦν ἐδῶ εἰς τήν γῆν, ἐπετράπησαν νά διοικοῦν τά ἐν οὐρανοῖς καί ἔλαβον ἐξουσίαν, τήν ὁποίαν ὁ Θεός οὔτε εἰς ἀγγέλους, οὔτε εἰς ἀρχαγγέλους ἔδωκε , διότι δέν εἶπεν εἰς ἐκείνους «ὅσα ἄν δήσητε ἐπί τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῲ οὐρανῲ, καί ὅσα ἄν λύσητε ἐπί τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῲ οὐρανῲ». Ὅσα οἱ Ἱερεῖς ἐδῶ ἐπί τῆς γῆς ἐνεργοῦν (διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως), ταῦτα ὁ Θεός ἀπό τόν οὐρανόν ἐπικυρώνει καί ὁ Δεσπότης ἐπιβεβαιώνει τήν ἀπόφασιν τῶν δούλων του Ἱερέων...».

«Μετανοήσατε οἱ πεπλανημένοι, ἐπιστρέψατε τῂ καρδίᾳ»

(Ἡσαΐας, Μς΄ 8)

ΟΧΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΑΡ᾿ ὅλα αὐτά εἶναι μερικοί, πού δικαιολογοῦνται πώς δέν ὑπάρχουν σήμερα καλοί Ἱερεῖς καί κατάλληλοι Ἐξομολόγοι. Αὐτό εἶναι μία μεγάλη ἀνακρίβεια. Σήμερα ὑπάρχουν καλοί Ἐξομολόγοι, περισσότεροι ἀπό κάθε ἄλλη φορά. Το μόνο πού χρειάζεται εἶναι νά ψάξουμε νά τούς βροῦμε.

Ἄς κάνουμε γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς ὅ,τι κάνουμε καί γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος. Ὅταν ἀρρωστήσουμε, ἐρωτοῦμε νά μάθωμε ποῦ εῖναι ὁ καλός γιατρός. Καί εἴμεθα διατεθειμένοι νά φθάσωμε καί στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική ἀκόμη. Γιατί νά μή κάνουμε τό ἴδιο καί γιά τήν ψυχή μας; Θά σέ ἐρωτοῦσα ἀκόμη καί κάτι ἄλλο: Μήπως ἐξετάζεις τί ἄνθρωπος εἶναι ὁ γιατρός, ὁ φαρμακοποιός, ὁ ἀρτοποιός σου; Δέν πηγαίνεις μόνο καί μόνο γιά νά πάρεις ὅ,τι σοῦ χρειάζεται, ἀδιαφορῶντας γιά τό ποιόν τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν;

Ἔπειτα μή λησμονεῑς ὅτι ἡ χάρις τοῦ Μυστηρίου δέν ἐξαρτᾶται ἀπότό πρόσωπο τοῦ Ἱερέως. Ἡ συγχώρησις τῶν ἁμαρτιῶν σου, τήν ὁποίαν πηγαίνεις νά λάβεις στήν Ἐξομολόγησι, δέν πηγάζει ἀπό τόν Ἱερέα, ἀλλ᾿ ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό. Ἐάν προσέξεις, θ᾿ ἀκούσεις, στό τέλος τῆς Ἐξομολογήσεως, τόν Ἱερέα, μετά τήν ἀνάγνωση τῆς εὐχῆς, νά σοῦ λέει καί τά ἑξῆς: «Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, (ὄχι ἐγώ), διά τῆς ἐμῆς ἐλαχιστότητος, ἔχει σε συγκεχωρημένον καί λελυμένον».

ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ;

ΠΡΕΠΕΙ νά ἐξομολογηθεῖς τό ταχύτερο. Χωρίς νά χάσεις καθόλου καιρό. Μήν πεῖς: Ἐξομολογοῦμαι ἀργότερα. Ὁ καιρός δέν εἶναι στήν ἐξουσία σου. Πόσους δέν ἐγέλασε καί δέν κατέστρεψε ἔτσι ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ὁ διάβολος! Ὅσο ἀναβάλλεις, τόσο συσσωρεύονται ὅλο καί περισσότερες ἁμαρτίες. Ὅσο περνᾶ ὁ καιρός, τόσο οἱ ἁμαρτίες σου θά γίνωνται βαρύτερες καί χειρότερες. Μή φαντάζεσαι ὅτι οἱ μεγάλοι ἁμαρτωλοί ἔφθασαν διά μιᾶς στό κατάντημά τους. Ἀπό μικρές ἁμαρτίες ἄρχισαν καί σιγά-σιγά, χωρίς τήν συγχώρηση καί τήν ἐνίσχυση τῆς Ἐξομολογήσεως, ἡ ψυχή τους συνήθισε στήν ἀτμόσφαιρα καί τήν ζωή τῆς ἁμαρτίας καί ἔτσι προχώρησαν ἀπό τίς μικρότερες στίς μεγαλύτερες ἁμαρτίες, χωρίς νά τό ἀντιληφθοῦν. Μέ τήν Ἐξομολόγηση βγάζεις ἀπό τό χωράφι τῆς ψυχῆς σου τούς σπόρους τοῦ κακοῦ, πού σπέρνει ὁ διάβολος, καί δέν τούς ἀφήνεις νά ριζοβολήσουν καί νά ἀναπτυχθοῦν. Ἐπί πλέον, ὅσο ἀναβάλλεις νά ἐξομολογηθεῖς, τόσο δυσκολώτερο σοῦ φαίνεται νά πλησιάσεις στόν Πνευματικό. Μήν πεῖς μέ τόν νοῦ σου: Θά μετανοήσω καί θά ἐξομολογηθῶ, ὅταν θά γηράσω. Ποιός σοῦ ὑπόσχεται ὅτι θά γηράσεις; Καί πῶς φαντάζεσαι ὅτι θά ἔχεις τήν ἀντοχή πού χρειάζεται γιά νά μετανοήσης, ὅταν ξέρης πόσο ἀδύνατη γίνεται καί ἡ θέλησις καί ἡ σκέψις καί ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ ἡλικιωμένου ἀνθρώπου;

Μή σκεφθεῖς: Τώρα εἶμαι πολύ ἁμαρτωλός. Θά φροντίσω σιγά-σιγά νά διορθωθῶ καί μετά ἐξομολογοῦμαι. Ἀλλοίμονο ἄν ὁ βαρειά ἄρρωστος ἕλεγε θά γίνω καλύτερα καί μετά θά πάω στόν γιατρό. Μήν ἀφήσεις νά πᾶς στόν Πνευματικό τήν τελευταία στιγμή, τίς παραμονές τῶν μεγάλων Ἑορτῶν. Τότε εἶναι τόσοι πολλοί πού περιμένουν νά ἐξομολογηθοῦν, ὥστε εἶναι ἀδύνατο καί ἀπό μέρους σου καί ἀπό μέρους ἐκείνου νά κάνεις μιά καλή Ἐξομολόγηση.

Πότε λοιπόν θά ἐξομολογηθεῖς; Κάθε πότε πλένεσαι; Κάθε πότε πλένεις τά ροῦχα σου; Μήπως μένεις ἄπλυτος καί μέ ἀκάθαρτα ροῦχα, λέγοντας ὅτι θά καθαρισθεῖς τά Χριστούγεννα ἤ τό Πάσχα; Μήπως ὅταν πονᾶς ἤ ὅταν σέ καίει ὁ πυρετός, ἀφήνεις, ἔστω καί ὕστερα ἀπό μιά ὥρα, νά ζητήσεις τήν βοήθεια τοῦ γιατροῦ; Ὅ,τι κάνεις γιά τό σῶμα σου, θά κάνεις καί γιά τήν ψυχή σου. Μόλις αἰσθανθεῖς τό πρῶτο λέρωμα, τήν πρώτη πληγή, τό πρῶτο βάρος τῆς ἁμαρτίας, θά τρέξεις ἀμέσως χωρίς ἀναβολή.

Τῆς πατρῴας δόξης σου ἀποσκιρτήσας ἀφρόνως, ἐν κακοῖς ἐσκόρπισα ὅν μοι παρέδωκας πλοῦτον. Ὅθεν σοι τήν τοῦ ἀσώτου φωνήν κραυγάζω. Ἥμαρτον ἐνώπιόν σού, Πάτερ οἰκτίρμον. Δέξαι με μετανοοῦντα καί ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.

(Κοντάκιον Κυριακ. Ἀσώτου)

ΠΩΣ ΘΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΩ;

ΟΠΩΣ γιά νά πᾶς στόν γιατρόπρέπεινά καταλάβεις ὅτι εἶσαι ἄρρωστος, ἔτσι καί γιά νά ξεκινήσεις νά ἐξομολογηθεῖς πρέπει πρῶτα-πρῶτα νά συναισθανθεῖς ὅτι εἶσαι ἕνας ἁμαρτωλός. Πολλοί νομίζουν πώς δέν ἔχουν ἁμαρτίες ἤ πιστεύουν πώς οἱ ἁμαρτίες τους εἶναι ἀσήμαντες καί ἐλαφρές, ἄλλωστε ἔχουν τόσες δικαιολογίες γιά τά σφάλματά τους. Ὅμως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βεβαιώνει κατηγορηματικά ὅτι δέν ὑπάρχει δίκαιος «οὐδέ εἶς» καί μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι «ἐάν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτούς πλανῶμεν καί ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν». Ὅσες καί ὅποιες καί ἄν εἶναι οἱ ἁμαρτίες μας, εἶναι ἁμαρτίες μας, εἶναι ἁμαρτίες, πού γιά νά συγχωρηθοῦν χρειάσθηκε νά σταυρωθεῖ ὁ Χριστός.

Ἐάν λές ὅτι δέν ἔχεις ἁμαρτίες, ἤ ὅτι οἱ ἁμαρτίες σου εἶναι ἐλαφρές καί δικαιολογημένες, αὐτό σημαίνει πώς δέν γνωρίζεις ὅσο πρέπει τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ θά σέ βοηθήσουμε σύντομα καί ἁπλᾶ νά ἐξετάσεις τόν ἑαυτό σου κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἀνακαλύψεις καί ἐξακριβώσεις τίς ἁμαρτίες σου. Ὁ κατάλογος τῶν ἐρωτημάτων αὐτῶν δέν ἐξαντλεῖ καί δέν περιλαμβάνει - διότι δέν εἶναι εὔκολο - ὅλες τίς περιπτώσεις πού μπορεῖ νά γίναμε ἔνοχοι ἀπέναντι τοῦ θείου νόμου. Θά σοῦ εἶναι ὅμως μία καλή ἀρχή καί μιά ἀρκετή βοήθεια γιά νά κάνεις μία καλή ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ σου.

Μή ξεκινήσεις, λοιπόν, ἀπροετοίμαστος γιά τήν Ἐξομολόγηση. Διάλεξε ἕναν ἤρεμο τόπο καί σέ μιά ἥσυχη ὥρα, βάλε κάτω τόν ἑαυτό σου καί ἐξέτασέ τον ἀμερόληπτα καί χωρίς ἐλαφρυντικά.

Α΄

Ἐξέτασέ τον πρῶτα ἐάν εἶναι ἐντάξει στά καθήκοντά του πρός τόν Θεό:

Ποιά εἶναι ἡ πίστης σου καί ἡ ἐμπιστοσύνη σου πρός τόν Θεό; Μήπως στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς σου ἀπελπίζεσαι καί γογγύζεις κατά τοῦ Θεοῦ; Μήπως πιστεύεις σέ ὄνειρα καί δεισιδαιμονίες; Μήπως διαφωτίζεις καί ὁδηγεῖς ἄλλους στό νά τηρήσουν διάφορες δεισιδαιμονίες καί προλήψεις; Κατέφυγες καμμιά φορά στά μάγια, τόν πνευματισμό κ.λ.π. ; Μήπως παρεσύρθης ποτέ ἀπό αἱρετικές διδασκαλίες; Μήπως συζητεῖς μέ τούς μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ ἤ ἄλλους αἱρετικούς; Μήπως πηγαίνεις στίς συναθροίσεις τους ἤ διαβάζεις τά βιβλία τους; Ἀφήνεις τό στόμα σου ἐλεύθερο ὥστε νά βγαίνουν ἀπ᾿ αὐτό ἀπρεπεῖς λόγοι, ὕβρεις, κακολογίες, κατάρες; Μήπως ὡρκίσθηκες χωρίς λόγο ἤ, τό χειρότερο, ψευδῶς; Προσέχευσαι καί ἐκκλησιάζεσαι τακτικά; Στέκεσαι στήν προσευχή καί στήν Ἐκκλησία μέ τήν ἀπαιτούμενη εὐλάβεια; Φυλάττεις τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς, τίς νηστεῖες ( ἐφ᾿ ὅσον εἶσαι ὑγιής) καί τούς ἄλλους κανονισμούς τῆς Ἐκκλησίας μας;

Β'

Ἐξέτασε ἔπειτα τήν συμπεριφορά σου πρός τούς ἄλλους:

Δείχνεις τήν ὑπακοή καί τόν σεβασμό πού ἐπιβάλλεται στούς Ἱερεῖς, τούς γονεῖς, τούς διδασκάλους σου καί γενικῶς πρός τούς μεγαλυτέρους σου; Τούς τιμᾶς καί τούς βοηθᾶς στίς ἀνάγκες τους;

Ἄν εἶσαι πατέρας ἤ μητέρα, μήπως ἀποφεύγεις τήν τεκνογονία;

Φροντίζεις ὅπως πρέπει γιά τά παιδιά σου, φροντίζεις γιά τίς ψυχές τους, προσέχεις νά τούς δίνεις τό καλό παράδειγμα;

Μήπως ὑβρίζεις ἤ καταριέσαι τά παιδιά σου;

Μήπως σπρώχνεις τά παιδιά σου στήν κοσμική ζωή;

Μήπως στενοχωρεῖσαι ἄν κάποιο παιδί σου ἐξεδήλωσε διάθεση νά γίνει κληρικός ἤ νά ἀφιερωθεῖ στόν Χριστό καί κάνεις το πᾶν γιά νά τό ἐμποδίσεις;

Μήπως δημιουργεῖς σκηνές καί ἐπεισόδια, ἤ βάζεις λόγια καί δημιουργεῖς ψυχρότητα ἤ διχόνοια ἀνάμεσα στήν νύφη, τήν πεθερά ἤ τούς συγγενεῑς σου;

Ἄν εἶσαι ἐργοδότης ἤ προϊστάμενος, πῶς συμπεριφέρεσαι πρός τούς κατωτέρους σου; Μήπως τούς ἀδικεῖς; Ἄν εἶσαι ἐργάτης ἤ ὑφιστάμενος, εἶσαι εὐσυνείδητος στήν ἐργασία σου;

Γ΄

Μήπως ἐμποδίζεις τούς ἄλλους ἀπό τόν ἐκκλησιασμό ἤ ἄλλα πνευματικά πράγματα; Μήπως εἰρωνεύεσαι ἐκείνους, πού ἐξομολογοῦνται καί κοινωνοῦν τακτικά καί γενικά ὅσους θρησκεύουν καί προσπαθοῦν νά ζήσουν τήν χριστιανική ζωή;

Ἐξέτασε ἀκόμη ἄν ἀγαπᾶς ὅλους, ἄν συγχωρεῖς ἐκείνους πού σέ ἔβλαψαν, ἄν όργίζεσαι καί θυμώνεις καί παραφέρεσαι, ἄν ζημίωσες κανέναν, ἄν φάνηκες ἀσυνεπής στίς ὑποχρεώσεις σου, ἄν στό ἐπάγγελμά σου ἐργάζεσαι μέ τιμιότητα, χωρίς νοθεῖες, αἰσχροκέρδεια κ.λ.π.

Μήπως ὑποκύπτεις στά σοβαρά ἁμαρτήματα τῆς χαρτοπαιξίας, τῆς συκοφαντίας, τῆς κατακρίσεως;.....

Δ΄

Προσέχεις τήν ἁγνότητα τῶν ὀφθαλμῶν σου, τῶν σκέψεών σου, τῶν λόγων σου, τῶν πράξεών σου; Τί διαβάζεις, τί ἀκοῦς, τί συζητεῖς;

Μήπως σέ παρασύρει ἡ μόδα, ὁ καλλωπισμός καί ἡ φιλαρέσκεια, ὥστε νά δημιουργεῖς περιττά ἔξοδα, ἤ νά παραμελεῖς ἄλλα σοβαρώτερα καθήκοντα, ἤ νά χάνεις ἄσκοπα τον πολύτιμο χρόνο σου;

Μήπως διέπραξες ὁποιαδήποτε ἀνήθικη ἁμαρτία μέ ὁποιοδήποτε πρόσωπο;

Ἄν εἶσαι νέος ἤ νέα, μήπως ἐκτίθεσαι σέ συζητήσεις καί συναναστροφές, πού θά σέ ὁδηγήσουν ἴσως σέ ἠθικές παρεκτροπές;

Μήπως, μέ τήν ἐνδυμασία σου, μέ τά βλέμματά σου, μέ τά λόγια σου, γενικά μέ τήν ἀπρόσεκτη συμπεριφορά σου, γίνεσαι ἀφορμή σκανδάλου;

Ἄν εἶσαι σύζυγος, ἐτήρησες κατά πάντα τήν συζυγική πίστη;

«Ἐπιστράφητε, υἱοί, ἐπιστρέφοντες, καί ἰάσομαι τά συντρίμματα ὑμῶν».

(Ἱερεμίας, Γ΄ 22)

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ

ΑΦΟΥ κάνεις ὅσο μπορεῖς καλύτερα αὐτή τήν ἐξέταση τῆς συνειδήσεώς σου, θά πρέπει νά αἰσθανθεῖς στά βάθη τῆς ψυχῆς σου λύπη καί συντριβή. Διότι μέ τίς ἁμαρτίες σου ὕβρισες τόν Θεό. Σύ ὁ μικρός ἄνθρωπος τόν μεγάλο Θεό. Σύ ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος τόν Ἅγιο Θεό. Τό πλάσμα τόν Πλάστη του. Τό Δημιούργημα τόν Δημιουργό του. Ἐκεῖνον, εἰς τοῦ ὁποίου τά χέρια εὑρίσκεται ἡ ζωή σου καί ἡ ὑπαρξή σου. Ἐκεῖνον, εἰς ἕνα νεῦμα τοῦ ὁποίου ὑποτάσσεται το σύμπαν. Καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά ἀκόμη φάνηκες ἀχάριστος στόν μεγαλύτερό σου εὐεργέτη. Σ᾿ Ἐκεῖνον, πού σοῦ χαρίζει ὅλα τά ἀγαθά. Σ᾿ Ἐκεῖνον, πού σέ ἀνέχεται. Σ᾿ Ἐκεῖνον, ὁ ὁποίος δέν ἐσυλλογίσθηκε τόν Υἱό Του, ἀλλά Τόν παρέδωκε στόν σκληρό καί ἀτιμωτικό θάνατο τοῦ Σταυροῦ γιά τήν δική σου σωτηρία.

Θά λυπηθεῖς καί θά στεναχωρηθεῖς γιά ὅλα αὐτά. Τότε θά εἶναι πραγματική ἡ μετάνοιά σου. Τότε θά δεχθεῖ τήν Ἐξομολόγηση σου ὁ Θεός. «Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει». Ὅλοι ὅσοι πραγματικά μετενόησαν, αὐτό ἔκαναν. Ὁ Δαβίδ ἔλεγε: «Λούσω καθ᾿ ἑκάστην νύκτα τήν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τήν στρωμνήν μου βρέξω». Ἡ πόρνη ἐκείνη γυναῖκα μέ τά δάκρυά της ἔπλυνε τά πόδια τοῦ Σωτῆρος. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἀρνήθηκε τόν Χριστό, ἀλλά μόλις συναισθάνθηκε τό σφάλμα του «ἐξέλθων ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς».

Μέ τήν λύπη αὐτή καί τήν κατάνυξη ξεκίνησε γιά τό Ἐξομολογητήριο.

Δίδου μοι κατάνυξιν καί τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσιν καί τοῦ βίου διόρθωσιν, εἰς πάθη τοῦ σώματος νῦν βεβυθισμένῳ καί μεμακρυσμένῳ ἐκ σοῦ, Θεέ παμβασιλεῦ, καί μηδαμόθεν ἐλπίδα ἔχοντι· καί σῶσόν με τόν ἄσωτον διά πολλήν ἀγαθότητα, Ἰησοῦ παντοδύναμε, ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

(Προσόμοιον κατανυκτικόν γ΄ ἤχου)

ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ ὅλες τίς ἁμαρτίες σου μέ εὐθύτητα καί εἰλικρίνεια. Γνώριζε ὅτι καί μία ἔστω ἁμαρτία ἄν δέν ἐξομολογηθεῖς, ὄχι μόνο δέν συγχωρεῖσαι δι᾿ ὅσες ἐξωμολογήθηκες, ἀλλά διέπραξες καί μία ἀκόμη σοβαρώτερη ἁμαρτία, διότι νόμισες πώς θά κρυφθεῖς ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τά γνωρίζει ὅλα. Μήν ἀφίνεις τόν ἑαυτό σου νά παρασύρεται ἀπό τό αἴσθημα τῆς ντροπῆς πού σοῦ δημιουργεῖ τήν ὥρα ἐκεῖνη ὁ Διάβολος. Πρέπει κανείς νά ντρέπεται τήν ὥρα πού ἁμαρτάνει καί ὄχι τήν ὥρα πού ἐξομολογεῖται. Συλλογίσου πόση ἀγάπη δείχνει καί στό σημεῖο αὐτό ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δέν ἀπαιτεῖ νά φανερωθοῦν οἱ ἁμαρτίες σου ἐνώπιον πολλῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἐπιβάλλει τῶν ἀνθρώπων ἡ δικαιοσύνη, ἀλλά ἐνώπιον μόνο τοῦ Ἱερέως, ὁ ὁποῖος καί θά εἶναι ὁ μόνος ἄνθρωπος, πού θά μάθει τά σφάλματα σου. Καί ὁ Πνευματικός εἶναι ἀπόλυτα ὑποχρεωμένος -ἐπί ποινῇ καθαιρέσεως- νά τηρήσει ἱερά καί ἀπαραβίαστα τά μυστικά τῆς Ἐξομολογήσεως, ὄχι μόνο στίς ἰδιωτικές του συζητήσεις, ἀλλά καί ἐνώπιον οἱασδήποτε δικαστικῆς ἤ πολιτικῆς ἀρχῆς. Σκέψου ἄλλωστε ὅτι ὁπωσδήποτε οἱ ἁμαρτίες μας πρέπει μιά φορά νά φανερωθοῦν. Καί θά φανερωθοῦν ἤ ἐδῶ, στόν Πνευματικό σοῦ, ὁπότε καί θά συγχωρηθοῦν, ἤ κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ἐνώπιον δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων, χωρίς ἐλπίδα συγχωρήσεως, ἀλλά μόνο πρός καταισχύνη καί αἰώνια τιμωρία μας. Ποῦ λοιπόν εἶναι προτιμότερο νά φανερώσεις τίς ἁμαρτίες σου; Συλλογίσου ἀκόμη, τί θά ἔλεγες γιά ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ πῆγε στόν γιατρό, ντρέπεται νά δείξει σ᾿ αὐτόν τίς πληγές καί τά ἄρρωστα μέλη του; Πῶς μπορεῖ νά περιμένει θεραπεία ὁ ἄνθρωπος αὐτός; Γιά νά ἐξασφαλισθεῖς καί νά νικήσεις ἐξ ἀρχῆς τόν θανάσιμο αὐτό κίνδυνο, ἐξομολογήσου πρώτη ἐκείνη τήν ἁμαρτία, γιά τήν ὁποία ντρέπεσαι περισσότερο.

«Τήν ἀνομίαν μου ἀναγγελῶ καί μεριμνήσω ὑπέρ τῆς ἁμαρτίας μου».

(Ψαλμ. ΛΖ΄ 19)

ΠΡΟΣΕΧΕ ΟΤΑΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΑΙ

ΜΗ πεῖς ἀόριστα καί γενικά: Εἶμαι ἁμαρτωλός. Ὅπως ὁ ἄρρωστος δέν λέει στόν γιατρό ἁπλῶς: Εἶμαι ἄρρωστος. Ἐξομολογήσου καθαρά τό εἶδος τῆς κάθε ἁμαρτίας σου καί ἄν μία ἤ πολλἐς φορές ἔπεσες σ᾿ αὐτή.

Μή περιμένεις τόν Πνευματικό νά σέ ἐρωτᾶ. «Λέγε σύ πρῶτος τάς ἁμαρτίας σου, ἵνα δικαιωθῆς». Κατηγόρησε μόνο τόν ἑαυτό σου. Μή ζητήσεις νά ρίξεις τό βάρος στούς ἄλλους, ὅπως ἔκαμε ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα. Μή προσπαθήσεις νά δικαιολογηθεῖς.

Ἐάν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε ὅτι εἶναι ὁ πρῶτος τῶν ἁμαρτωλῶν, τότε τί πρέπει νά ποῦμε ἐμεῖς;

ΑΦΟΥ ΟΜΙΛΗΣΕΙΣ, ΑΚΟΥΣΕ

ΑΚΟΥΣΕ μέ μεγάλη προσοχή τί θά σοῦ πεῖ ὁ Πνευματικός. Γράψε στό πλάτος τῆς καρδιᾶς σου τίς ὑποδείξεις καί τίς συμβουλές του, μέ τήν ἴδια καί μεγαλύτερη προσοχή, μέ τήν ὁποία ὁ ἄρρωστος ἀκούει τίς ὁδηγίες τοῦ γιατροῦ, γιά τά φάρμακα πού πρέπει νά πάρει καί τήν δίαιτα πού πρέπει νά ἀκολουθήσει. Δέξου μέ χαρά καί προσπάθησε νά ἐφαρμοσεις μέ ἀκρίβεια καί σχολαστικά τόν «κανόνα» πού θά σοῦ βάλει. Ἰδιαίτερα πρόσεξε μή τυχόν καί προσέλθεις στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας χωρίς τήν ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ.

Ὅταν ἡ Ἐξομολόγηση σου γίνει κατά τόν τρόπο πού ἐκθέσαμε ἕως τώρα, τότε θά δοκιμάσης προσωπικά καί ὁ ἴδιος τά μεγάλα ἀποτελέσματα καί τήν ἀνέκφραστη εἰρήνη καί χαρά, πού φέρνει στήν ψυχή ἡ καλή Ἐξομολόγηση.

Ὁ Ἀμνός ὁ τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων πάντων τάς ἁμαρτίας, ἆρον τόν κλοιόν ἀπ᾿ ἐμοῦ τόν βαρύν, τόν τῆς ἁμαρτίας, καί ὡς εὔσπλαγχνος μοι δός δάκρυα κατανύξεως.

(Ἐκ τοῦ Μεγάλου Κανόνος)

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΦΟΥ λοιπόν ἐξομολογηθεῖς, χρειάζεται νά προσέξεις καλύτερα τήν ζωή σου.

Τώρα πού ὁ Κύριος σέ συγχώρησε καί ἡ ψυχή σου καθαρίσθηκε ἀπό τόν μολυσμό τῆς ἁμαρτίας, πρόσεξε νά μή ξαναλυπήσεις τόν Θεό μέ τίς ἁμαρτίες σου. Προφύλαξε τόν ἑαυτό σου ἀπό κάθε τι πού μπορεῖ νά ξαναλερώσει τήν ψυχή σου. Διότι πρέπει νά ξέρεις ὅτι ἡ μετάνοια καί ἡ χριστιανική μόρφωση καί ἡ χριστιανική ζωή δέν εἶναι ὑπόθεση μιᾶς ἡμέρας, ἀλλά ἔργο πού πρέπει νά σέ ἀπασχολεῖ σ᾿ ὅλη σου τήν ζωή.

Μήν ἐπαναπαυθεῖς, λοιπόν, στό ὅτι μετενόησες καί ἐξωμολογήθηκες, ἀλλά φρόντισε νά ἐξακολουθήσεις τόν καλό δρόμο, πού σοῦ ἔδειξε ὁ Θεός καί πού θά σέ ὁδηγήσει στήν ἀληθινή εὐτυχία.

«Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καί ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι».

(Ψαλμ. ΛΑ΄ 1)

ΑΓΩΝΙΣΟΥ ΤΟΝ ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΠΑΡΕ σταθερή καί ὁριστική ἀπόφασι νά ἀγωνίζεσαι ἐναντίον κάθε ἁμαρτίας καί νά εἶσαι ἕτοιμος γιά κάθε θυσία, προκειμένου νά τηρήσεις τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ εὐγενέστερος ἀγώνας. Ὁ ἀγώνας πού λυτρώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἀγωνία καί τοῦ δημιουργεῖ τήν βαθύτερη χαρά. Ἀγωνίζου, ἐνθυμούμενος ὅτι κάθε φορά πού ἀγωνίσθηκες γιά νά νικήσεις τόν πειρασμό, ὕστερα ἀπό λίγο κόπο ἐδοκίμασες τήν μεγαλύτερη ἱκανοποίηση, ἐνῶ ἐάν ὑπεχώρησες στίς ἀπαιτήσεις τῆς ἁμαρτίας, ὕστερα ἀπό λίγη εὐχαρίστηση ἐδοκίμασες τήν μεγαλύτερη ἀπογοήτευση καί ἀηδία. Ἀγωνίζου..... Κι᾿ ἄν στόν ἀγῶνα αὐτόν τραυματισθεῖς, μήν ἀποθαρρύνεσαι. Σπεῦσε γιά ἄλλη μία φορά, σπεῦδε πάντοτε στό ἰατρεῖο τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐξομολόγηση. Θά βρίσκεις πάντοτε ἐκεῖ τήν θεραπεία, τήν συγγνώμη, τήν δύναμη νά συνεχίσεις τόν ἀγῶνα σου.

«Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;».

(Μάρκου Η΄ 36)

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΜΕΣΑ

ΦΡΟΝΤΙΣΕ νά μελετᾶς καί νά μαθαίνης καλύτερα τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Μή παραλείπεις μέ τήν προσευχή νά ζητεῖς παρά τοῦ Θεοῦ δύναμη καί ἐνίσχυση, ὥστε νά ἀγωνίζεσαι κατά τῆς ἁμαρτίας. Ἰδιαιτέρως δέ μή παραλείπεις τόν τακτικό ἐκκλησιασμό καί τήν οὐράνια τροφή τῆς ψυχῆς μας, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, ἀπό τήν ὁποίαν ὅποιος τρέφεται παίρνει ὅλα ἐκεῖνα πού τοῦ χρειάζονται γιά νά συντηρηθεῖ καί ἀναπτυχθεῖ ἡ ψυχή του.

«Χαρά γίνεται ἐν οὐρανῷ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».

(Λουκ. ΙΕ΄ 10)

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΕΞΕΥΓΕΝΙΖΕΙ τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, εἰρηνεύει τήν ψυχή του. Τοῦ δίνει ὁδηγίες καί κατευθύνσεις γιά τόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς. Ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι πραγματική εὐλογία τῆς ζωῆς μας, διότι εἶναι ἐκείνη πού συμφιλιώνει τούς ἀνθρώπους, τούς χαρίζει τήν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν τους καί ἐπί πλέον τούς προετοιμάζει γιά νά ὑποδεχθοῦν ἐντός τους τήν μεγάλη δωρεά τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγάπησέ την με ὅλη σου τήν καρδιά, πήγαινε ὅσο μπορεῖς πιό συχνά σ᾿ αὐτήν καί ἔτσι θά δοκιμάσεις καί θά ἰδεῖς καινούργιες ἡμέρες στήν ζωή σου, ἡμέρες ἀληθινῆς χαρᾶς καί εἰρήνης.